Bu benim buradaki ikinci ayım. İlk aya göre daha hızlı geçtiğini düşünüyorum. Nasıl bu kadar çabuk geçti anlamıyorum bile. Bu da buradaki hayata alıştığımın göstergesi sanırım 🙂
Geçen ayın en önemli ve stresli kısmı final sergisiydi. İlk sergimizi burada açtık. Sergiye hazırlanırken oldukça heyecanlıydık ve ne yapacağımızı bilmiyorduk. Ama ilk deneyimimiz güzel ve keyifliydi. Hatta bana ders gibi oldu diyebilirim. Petru Rareş okulunda verdiğimiz workshoptaki öğrencilerimi sergide görmek beni inanılmaz mutlu etti. Deney ve müzik videolarını birlikte çektik. Çektiğimiz filmleri hep birlikte izledik ve çok gurur duyduk. Sergideki mutluluklarını hiç unutmayacağım💜
Sergiden sonraki dönem tabi ki dinlenerek ve Romanya’yı keşfetmeye devam ederek geçti. Ekipteki diğer arkadaşlarla birlikte Suceava’yı gezmeye gittik, çok beğendiğim bir yerdi. “Cetatea de Scaun a Sucevei” kalesine, kiliseye ve müzeye gittik. Çok güzel anılar biriktirdik. Burada daha fazla yer görmek için sabırsızlanıyorum.
Ben de yeni şeyler yemek için sabırsızlanıyorum 🙈 Koordinatörümüz Mihaela bizi Papanaşi tatlısını yemeğe götürdü. Ben çok beğendim, evde de yapmayı düşünüyorum. 😄 Onun dışında sanırım bu ay evde ilk gerçek mücadelemizi verdik. Bir pazar sabahı kıyafetlerimi çamaşır makinesine koyduktan sonra her şey normal gidiyordu, birden çamaşır makinesi bozuldu ve her yer su içinde kaldı. 😪 Diğer arkadaşlarımı aradım ve hemen yardımcı oldular. Birlikte her şeyi temizledik ve makineyi tekrar tamir ettik. Bir diğer zorluk ise resmi işlemler için gittiğimiz göçmenlik bürosunda geçirdiğimiz tüm gündü. Neyse ki bunu da başardık.
Ve geçen hafta yeni bir okulda atölye çalışmalarına başladık. Yaklaşık 11 kişilik bir sınıfta kil hareketi atölyesi veriyorum. Biraz zor ve hareketli bir ders olsa da halledebileceğimi düşünüyorum 🥲. Şimdi Cucuteni için ikinci sergiye hazırlanıyoruz. Bu sergiye hazırlanırken biraz daha stresli olabilir miyim bilmiyorum. 😬 Umarım istediğim gibi olur ve güzel olur.🙏