Herkese merhaba, ben Alenay Bircem ? Hacettepe Üniversitesi Çocuk Gelişimi bölümünden 2020 yılında mezun oldum. Hayattaki en büyük isteklerimden birinin; farklı coğrafya ve kültürlerde, farklı ebeveyn tutumları, farklı geleneklerle, farklı iklim koşullarında yetişmiş çocukları gözlemlemek, onların gelişimlerine, günlük hayat alışkanlıklarına tanık olmak olduğunu biliyordum.
Üniversite hayatım boyunca ufak gönüllülük çalışmalarına katıldım. Üniversite süresince, mezun olduktan sonra ESC gibi uluslararası bir gönüllülük programına katılmayı istiyor ve araştırmalar yapıyordum. 2020 yılının başlarında ise proje araştırmaya başladım. Proje seçerken öncelikli olarak, proje konusunun ilgi ve bilgi alanım dahilinde olmasına dikkat ettim. Ben, çocuklarla ilgili bir projede yer almak istediğime emindim. Proje yeri olarak ise, bulunduğum ülkenin eğitim sisteminin başarılı bulunduğu ve sistemini öğrenmek istediğim bir ülkede olmak istiyordum. Bu doğrultuda, gerçekten içinde yer almak istediğim üç projeye başvurumu yaptım. Kısa bir süre sonra Covid-19 başladı ve ben bu dönemde yurt dışına çıkmaya ve gönüllük yapmaya sıcak bakmadığım için proje başvurularına ara verdim. Yaz aylarının ortasında ise, hiç beklemediğim bir anda, en çok beğendiğim projeden, Skype görüşmesi teklifi aldım. Bir saatlik görüşme çok akıcı ve keyifli bir şekilde geçti. Görüşme sonunda, beni projelerinde görmek istediklerini belirttiler. Kabul alır almaz, Pi Gençlik Derneği benimle ve proje kurumumla iletişim kurdu. Projeye katılmayı kabul ettiğim taktirde izlemem gereken adımları bana anlattı. Pandemi sebebi ile oluşabilecek sorunlarla ilgili aklımda çok fazla soru işareti vardı. Pi Gençlik Derneği, benim bütün sorularımı içtenlikle yanıtladı ve bu önemli kararı almamda bana çok yardımcı oldu.
Proje, benim bütün isteklerimi içinde barındıran bir projeydi ve kabul etme kararı aldım. Covid-19 sebebiyle sınırlar kapalı olduğu için proje başladıktan bir ay sonra Danimarka’ya gelebildim. Uçaktan inip, yeni evime gitmek üzere trene bindiğim anda, içimi bir huzur kaplamış ve sanki senelerdir yaşadığım yere gidiyormuş gibi hissediyordum. Trenden indikten sonra istasyonda, proje mentörümüz tarafından sıcak bir şekilde karşılandım. İlk iki haftada karantinada kaldıktan sonra, üçüncü haftayı okulda oryantasyon haftası ile geçirdim. Dördüncü haftamda ise online proje varış eğitimine katıldım. Bu şekilde, 10 aylık projeme iki ay sonunda dahil oldum. Okulun fiziki imkanları ve materyal çeşitliliğinin ise beni, görür görmez çok etkilediğini söyleyebilirim.
Projemden bahsetmek gerekirse, bir devlet ilkokulunda yardımcı öğretmen olarak çalışmaktayım. Danimarka, ilkokul kapsamına 6-15 yaş arasındaki çocukları dahil etmektedir. 0. Sınıftan 9. Sınıfa kadar sınıflar bulunmaktadır. Danimarka’da 0. sınıf, Türkiye’deki anaokulu ile eştir. Danimarka eğitim sisteminde dersler çeşitlilik göstermektedir. Ana derslerin yanı sıra; sanat, zanaat, yemek yapma, spor, müzik gibi zorunlu/seçmeli dersler mevcuttur. 0. Sınıftan 3.sınıfa kadar olan çocuklar için, SFO adı verilen, okul sonrası etkinlik kulübü bulunmaktadır. Burada okul içindeki çeşitli sanat, el işi faaliyetlerinin yanı sıra; okulun bahçesinde, odun kesme, ateş yakma, ateşte yemek pişirme gibi çeşitli faaliyetler yapılmaktadır.
Danimarka eğitim sistemi, özgür çocuklar yetiştirmek üzerine kurulu bir sistemdir. Özellikle çalıştığım okul olan Højboskolen’da, yenilikçi, pedagojik gelişime uygun olarak fiziki ve sosyal düzenlemeler yapılmıştır. Türkiye’deki alışkın olduğumuz kuralcı ve öğretmen odaklı sistem yerine; rahat, stressiz, çocuk/öğrenci odaklı bir sistem benimsenmiştir. Öyle ki bu anlayış, gönüllülere olan davranışları dahi etkilemektedir. Her gönüllü için genel bir çalışma/ders programı belirlenir, ancak gönüllülere kurallı bir şekilde yapması gerekenler bir başkası tarafından söylenmez. Genellikle gönüllünün girişken olması ve bu özgür çerçeve içerisinde projeye katacaklarını, içten gelen bir motivasyonla katması beklenir.
Projemle ilgili sevdiğim özelliklerden bazıları; iyi eğitim sistemine sahip bir ülkenin eğitim sisteminin bir parçası olmak, buna katkı sağlayabilmek, çeşitli gözlem ve çıkarımlarda bulunabilmek, özgür, samimi, destekleyici bir iş ortamında bulunmak, yapmak istediğim bir etkinlik vs. için her türlü materyal ihtiyacımın hızlıca karşılandığını görmek, destekçi bir mentörle çalışmak, farklı katkılara ve yaratıcı girişimlere uygun bir ortamda olmak diyebilirim. Yaşadığım yer küçük bir kasaba olmasına rağmen Aarhus şehrine trenle on iki dakikalık bir mesafede olmak, konforlu ve güzel bir evde yaşıyor olmak da yine projenin artılarından.
Pandeminin projeye etkilerinden bahsetmek gerekirse, Noel tatilinden önce pik yapan vaka sayıları sebebiyle kapanan okullar, iki hafta önce 0.-4. Sınıflar için açılmışken, 5.-9. sınıflar hala online olarak devam etmektedir. Bu durum, biz gönüllülerin çalışma programında da değişikliklere sebep olmaktadır. Ancak projenizi seviyorsanız, projenin ihtiyaçlarına göre yenilikler yapmanın sorun yaratacağını düşünmüyorum.
İçerisinde bulunduğumuz pandemi süreci dolayısıyla, bir projeye katılma konusunda kararsız olan arkadaşlar için şunu söyleyebilirim ki, klasik bir Avrupa projesinden beklediğiniz şekilde gezme ve sosyalleşme şansınız ne yazık ki pek olmayacak. Bu nedenle, çalıştığınız proje ve beraber yaşadığınız kişiler, süreç boyunca çok daha önemli bir role sahip olacaklar. Bu yüzden, gerçekten içinde yer almak istediğiniz, bir şeyler üretmek ve çalışmaktan keyif alacağınız bir proje seçmenizi önerebilirim. Ben bu konuda iyi bir seçim yaptığımı düşünüyorum, bu yüzden burada yaptığım her şeyi daha anlamlı kıldığına inanıyorum.
Ben, projemin yarısından fazlasını tamamlamış durumdayım. Pandeminin getirdiği bütün olumsuzluklara rağmen, elde ettiğim gönüllülük ve mesleki deneyimden çok memnunum. Bu tecrübeyi yaşamak isteyen ve projesine devam etmekte olan herkese başarılar dilerim.
Sevgiler ?
