Hayattaki en unutulmaz şeylerden biri, başkalarıyla olan ilişkinizdir. Sosyal hayatınızı belirlerler. Tabii ki, her bireyin sosyalleşmenin kendileri için ne kadar önemli olduğuna, kaç ilişkiye sahip olduklarına ve onları nasıl sürdürdüklerine bağlıdır. Ancak diğer insanlarla derin ve güçlü bağlantılara sahip olmak çoğunlukla herkes için hayati önem taşıyor. Ancak, oldukça uzun bir süre başka bir ülkeye taşınırsanız, hayatınızın bu yönü tamamen değişecektir. 6 ay önce önce İzmir’e taşındım ve burada tam olarak bir yıl kalacağımı başından beri biliyordum. Türkiye’ye gelmeden önce bu 365 gün sonsuz görünüyordu. Etrafımda çok alıştığım insanların olmamasının nasıl görüneceği ve hissettireceği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bildiğim şey, inkar edilemez bir şekilde benim için bir meydan okuma haline gelebileceğiydi. Ve kesinlikle bazen öyleydi. Türkiye’de gönüllülüğe başlamak, Almanya’daki çevremin pek çoğuyla bağlantıyı kesmek anlamına geliyordu. Bu kesintilerin bazıları kasıtlı olarak yapılır, ancak çoğu kasıtsızdır. Yine de, bu iletişim kopukluğu çoğu zaman memleketimdeki arkadaş grubumun belirli dinamiğinden kaynaklanıyor. Demek istediğim, bazı insanlarla arkadaşlarınızı, ilgi alanlarınızı veya benzer bir şeyi paylaştığınız için başkaları yüzünden ve başkaları aracılığıyla bağlantıda kalmanızdır. Bu insanlarla son aylarda tamamen bağlantımı kaybettim. Bu insan sayısı, onlarla düzenli olarak iletişim kurmak için çok fazla olurdu.
Yine de, burada kaldığım ilk günlerde mesajlaştık. Çoğunlukla ailemi ve az sayıda arkadaşımı düzenli olarak olmasa da sık sık aradım. Ayrıca, nasıl olduğumu bilmek isteyen ve yakın gelecekte sohbet etmek isteyen birkaç arkadaş daha bana ulaştı. Bir noktada, tüm bu insanların beklentilerinden ve onlar için harcamam gereken zamandan bunalmış hissettim. Bu yüzden, İzmir’deki büyüleyici yeni hayatımdan bu zamanı ayıramadığım için Almanya’dan gelen insanlarla iletişimimi gerçekten azalttım.
Dahası, ailemle ya da arkadaşlarımla tekrar konuştuğumda, günlük olarak uğraştığımız ve bizi harekete geçiren ana konularımızın ne kadar farklı olduğunu anladığımı hissettim. Ailemi ilgilendiren çoğu şey, artık onlarla yaşamamamın bir sonucu olarak bugünlerde benimle pek alakalı değil ve bu nedenle ilişkilerimizdeki ortak noktalarımız azaldı. Bu, diğer şeylerin yanı sıra, hayatın onlarsız da devam ettiğini gösterir.
Tüm bunlar, yaklaşık bir ay önce, Şubat ayında, ailem ve arkadaşlarımla iletişim düzeyimin minimuma inmesine neden oldu. Sonra fark ettim ki mesajlara veya aramalara haftalar olmasa da günler sonra cevap verdim ve bu alışkanlığı sürdürmek veya uzatmak istemedim. Bununla birlikte son altı aydan sonra, eski ve yeni ilişkiler arasında bir denge kurmak istediğimi belirledim. Şüphesiz, yeni temaslar kurmak heyecan verici ve çok ödüllendirici. Ama öte yandan, şu anda yanımda olmayan arkadaşlarımla ve ailemle diğer ilişkileri sürdürmek de benim için aynı derecede önemli, çünkü bu ilişkilere çok değer veriyorum.
