Tekrardan merhaba! Ocak ayından bu yana uzun zamandır görüşemedik. Çok şey oldu ve her şeyi kelimelere dökmek her zaman zor ama gelecekte geri dönüp bakmaktan mutlu olacağımı biliyorum, o yüzden başlayalım!
En son görüştüğümüzde İzmir’de yaşadığımız kasvetli havadan bahsediyordum. Güncelleme isterseniz: durum tamamen değişti ve şu anda İzmir’in sıcaklığının tadını çıkarıyoruz.Aylar gerçekten de çılgın bir hızla geçiyor ve Mayıs ayındayız. Bahar geldi ve onunla birlikte doğa da çiçek açtı.
Mart ve Nisan ayları Ramazan ayı olması nedeniyle oldukça özeldi. Bu süre zarfında, dünyanın dört bir yanındaki bazı Müslümanlar şafaktan gün batımına kadar oruç tutuyor. Bu dönem genellikle ailemle geçirdiğim bir zaman dilimi ve İzmir’de yaşadığım için ilk defa bu dönemde onlardan uzak kaldım. Geriye dönüp baktığımda, sevdiklerimi en çok özlediğim zamanın bu zaman olduğunu düşünüyorum. Alışmak biraz zaman aldı ve başlangıçta biraz zordu, ama sonunda kendi kendime başa çıkmamı kolaylaştıran bir rutin oluşturdum. Ne zaman ailemi ya da arkadaşlarımı özlesem, onları nasıl olsa yakında göreceğimi ve büyük olasılıkla o zaman şu anda İzmir’de sahip olduğum hayatı özleyeceğimi de kendime hemen hatırlattım. Ramazan bittikten sonra Ramazan Bayramı dediğimiz ve beni çok heyecanlandıran bir bayram yaşadık!
Büyük bir seyahate çıkmanın zamanı gelmişti ve biz de büyük şeyler düşündük. Birkaç gün içinde Nevşehir’e (Kapadokya’da), ardından Nevşehir’den Eskişehir’e ve Eskişehir’den İstanbul’a gittim.
Kapadokya’da dört gün geçirdikten sonra bir günlüğüne Eskişehir’e gittik. Daha sonra, İzmir’e dönmeden önce gezimizi bitirmek istediğimiz İstanbul’a doğru yolculuğumuza devam ettik. Tüm bu yerlere otobüsle gittim ve bu da büyük bir maceraya dönüştü: Nevşehir’e gitmek için 12 saat, Eskişehir’e ulaşmak için 8 saat, İstanbul’a ulaşmak için 5 saat ve son olarak İzmir’e geri dönmek için 7 saat! Şimdiye kadar gördüğüm en muhteşem manzaralardan bazılarına ulaşmak için çok fazla yürüyüş (çok fazla) yaptım: Göreme’deki açık hava müzeleri, Eskişehir’in canlı evleri ve şehri çevreleyen tablo gibi manzaralar. Ve tabii ki İstanbul’un güzelliği. Mükemmel bir zamanda oradaydık: Gülhane parkında muhteşem çiçekler açıyordu. Görülmeye değer bir manzaraydı.
Etrafı gezdikten sonra evime döndüğüm ve nihayet yatağımda uyuduğum için mutlu bir şekilde hayatıma geri döndüm. Çok sevdiğim yeni atölye çalışmalarına başladım ve uzun zaman sonra ilk kez doğum günümü kutladım. Buradaki arkadaşlarımla paylaştığım, unutamayacağım çok tatlı bir andı. Çok mutluydum. Ayrıca bazı arkadaşlarımla Bornova’da gerçekten harika bir Meksika restoranında “Taco Salısı” yaptık. Yemekler harikaydı ve beraberliğimiz daha da güzeldi.
Etrafı gezdikten sonra evime döndüğüm ve nihayet yatağımda uyuduğum için mutlu bir şekilde hayatıma geri döndüm. Çok sevdiğim yeni atölye çalışmalarına başladım ve uzun zaman sonra ilk kez doğum günümü kutladım. Buradaki arkadaşlarımla paylaştığım, unutamayacağım çok tatlı bir andı. Çok mutluydum. Ayrıca bazı arkadaşlarımla Bornova’da gerçekten harika bir Meksika restoranında “Taco Salısı” yaptık. Yemekler harikaydı ve beraberliğimiz daha da güzeldi.
Türkiye’de bilmem kaç ay yaşadıktan sonra nihayet ilk Türk kahvaltımı yaptım! Daha önce bir kayanın altında yaşıyormuşum. Şimdiye kadar bunu deneyimleme şansını nasıl yakalayamadım bilmiyorum. Kelimenin tam anlamıyla harika ama gittiğiniz takdirde bu riski kendiniz alıyorsunuz: kesinlikle yemek komasına gireceksiniz. Bundan kaçış yok. Afiyet olsun 🙂
Yediğim muhteşem yemekleri geride bırakmaya çalışayım 🙂 Bunun dışında, İzmir’de basketbol maçlarına katılmak gibi harika deneyimler yaşama şansına da sahip oldum. Arkadaşlarım ve ben en büyük Karşıyaka taraftarlarıyız ve takımımızın renklerine bürünmüş bir şekilde birkaç maça gittik. Oradaki ambiyans bu dünyanın ötesinde! Hatta 2 Haziran’da yeni bir maç var ve tabii ki gitmem gerekiyor, o günün gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum! Kaf Kaf Kaf Sin Sin Sin Kafsin Kafsin Kaf! HAYDİ Karşıyaka!