İzmir’deki iki ayım: bugüne kadar ne yaptım🙂
Selam herkese! Ben Vincent. İzmir’de, Pi Gençlik Derneği ile bir yıl sürecek olan uzun dönem ESC-Projesi yapan 19 yaşında bir Alman’ım. Bu blog gönderisini “Türkiyedeki yaşamım” ve “işim” olarak iki bölüme ayırmak istiyorum.
Türkiyedeki Yaşamım
Şu anda İzmir’de, daha doğrusu bu güzel şehrin bir parçası olan Buca’da yaşıyorum. Fransa’dan gelen diğer uzun dönem gönüllüleriyle bir daireyi paylaşıyorum. İzmir’in merkezinden biraz uzakta yaşamamıza rağmen, yakınımda yaşayan bazı iyi arkadaşlar edindim. Buna ek olarak, gerçekten burada geçirdiğim boş zamanın keyfini hem Türk arkadaşlarımla hem de diğer gönüllülerle birlikte çıkarıyorum.
İzmir’de birçok yere gittim; Atatürk müzesi, Saat Kulesi ve Kemeraltı gibi yerlerden birkaçını örnek gösterebilirim. Ayrıca Bornova’da buz pateni yapma fırsatım oldu. İkinci günden itibaren gerçekten İzmir’i, diğer gönüllü arkadaşlarımı ve genel olarak buradaki yaşamı çok sevdim.
Tüm güzel olan şeylere rağmen, elbette bazı zorluklar da var. Özellikle sağlıklı ve dengeli beslenmek benim için gerçekten zor bir görev. Özellikle de vegan olduğum için💚. Ancak bu sorun için, Kültürpark’taki bir fuar zamanında tanıştığım, gerçekten samimi ve değerli bir vegan organizasyon sayesinde bir çözüm bulduğumu düşünüyorum.
Yeri gelmişken, Pi Gençlik Derneği’nin temsilcisi olarak katıldığımız Eylül ayının başındaki fuardan da bahsetmek isterim. Gerçekten harika Sivil Toplum Kuruluşlarıyla, genel olarak harika programlarla ve etkinliklerle gençler için hazırlanmış uluslararası bir fuardı. İlk haftayı orada geçirdik. İzmir’in ortasında bulunan devasa bir park olan Kültürpark’ta olduğu için içerisindeki Lunapark’ı da ziyaret etme fırsatımız oldu. Lunapark, eğlence parkı olarak biliniyor ve birçok eğlence aracı ve benzeri şeyler bulunmaktadır. Alman okuyucular için, bu aynı zamanda “Volksfest” gibi bir şeydi. Yalnızca eğlenmek istiyorsak, çeşitli ülkelerden gençlerle tanışmak istiyorsak veya farklı türde etkinliklere katılmak istiyorsak, gidilecek yer tam da burasıydı. Tüm bunları özetlemek gerekirse, İzmir’de yaşamaktan, özellikle de harika gönüllü arkadaşlarım sayesinde, gerçekten zevk aldığımı söyleyebilirim,.
İşim
İşimden bahsederken, en baştan başlayabilirim. Kültürpark’taki uluslararası fuar haftasından sonra, o günden bu yana her pazartesi yapmaya devam ettiğim ilk atölyeme başladım. Buca Bilim ve Sanat Merkezi’nde düzenlenen bu atölye içerisinde; çocuklarla İngilizce konuşmaya ve onlara İngilizce öğretmeye çalışıyorum. Atölyeyi ilk defa yaptığımda, iki ev arkadaşımla birlikteydim. Ayrıca, yeni gelmiş olan biz yeni gönüllüler için genel olarak ilk atölye olduğundan, bazı diğer gönüllüler de bize katıldı. Buna rağmen, çocuklarla yaptığımız gerçekten iyi ve etkileşimli bir ilk etkinlikti. Sonrasında, atölyeyi ya kısa dönemli gönüllülerden biriyle ya da yakın zamanda bir diğer uzun dönemli gönüllü ile birlikte yapmaya başladım. Şahsen, bu atölyede edindiğim deneyimden gerçekten zevk alıyorum, çünkü bu atölyenin genellikle birlikte çalıştığımdan tamamen farklı bir hedef grubu var.
İkinci atölyem, orada tanıştığım güzel insanlar sayesinde yapmayı da sevdiğim bir Almanca konuşma kulübüydü, çünkü orada tanıştığım güzel insanlar vardı. Diğer bir Alman arkadaşımla başladığımdan beri, neredeyse akıcı Almanca bilen birçok insanla tanıştım ve hatta yeni Bucalı arkadaşlar edindim. Ekim ayının sonundan bu yana yapmadığım ikinci Alman konuşma kulübü, oraya varıp geri dönmek için neredeyse üç saatten fazla zamanımı alması nedeniyle pek keyifli olmamıştı. Buca’dan oraya gitmek benim için en iyi fikir değildi. Genellikle atölyelerimi yapmayı ve hazırlamayı seviyorum ve mümkünse önümüzdeki aylarda bunların hepsine devam edeceğim.
Bu blog yazımı bitirirken, en sevdiğim üç Türkçe ifadeyi sizlerle paylaşmak istiyorum: “Gerek yok” anlamına gelen “no need”, “sorun yok” anlamına gelen “no problem” ve “afiyet olsun”, “enjoy your meal”.
Pekala, şimdilik bu kadar, iki ay sonra görüşmek üzere🙂.