Evde kaldığım ve seyahat edemediğim son yıllarda yurt dışında vakit geçirmek, yurt dışına seyahat etmek hep büyük bir hayalimdi. Bu yüzden Pi Gençlik Derneği’ndeki gönüllü hizmetim için bir yıl İzmir’de kalacak olmak ve Türkiye’yi dolaşabilme imkânına sahip olmak benim için büyük bir fırsat.
Bu yüzden (Chris’in önceki blogunda olağanüstü bir şekilde anlattığı üzere) Marmaris gezimizden sonra biz (ya da en azından ben) Türkiye’deki daha fazla yeri görmek istedik. Bu yüzden Mart ve Nisan ayları arasında biraz tatil yaparak bir hafta izin almaya karar verdik ve son varış noktamız olarak İstanbul’u seçtik. Tatilimizi planlamaya başlarken, gezinin bir haftasında içimizden birimizin ailesinin ziyarete gelecek olduğunu fark ettik. Bunu çözmek için grubumuzu biraz bölmeye karar verdik, böylece İstanbul’a dört kişi seyahat edip İzmir’e beş kişilik bir grup olarak geri döndük. Otobüs biletlerimizi aldık, sabah çok erken kalktık (zaten her zaman çok erken kalkıyoruz) ve Otogar’a gittik. Otobüsümüze bindik ve böylece İstanbul gezimiz başladı. Yaklaşık 7 saatlik bir otobüs yolculuğunun (ve tuvalet molalarının) sonunda nihayet İstanbul’a vardık. Otobüsten inip sırt çantalarımızı aldık ve harekete geçtik. Ve tabii ki ilk sorunumuzla karşılaşmamız çok da uzakta değildi. İstanbul Kart’ı tüm metro istasyonlarından alabileceğinizi internetten okumuştuk. Bu yüzden bir sonraki metro istasyonuna gittik ve şansımızı denedik. Ama tabii ki denediğimiz ilk makineden İstanbul kartı satın alamadık, ikinci makineden de satın alamadık. Yardım istediğimiz kişiler de bize yardımcı olamadılar. Bu yüzden metroya binmek ve en azından Airbnb’mize ulaşmak için turist biletleri almamız gerektiğini düşündük ama sonunda bize İstanbul kartını satacak bir makine bulduk. Bunu başardığımız için rahatladık, kartlarımızı satın aldık, metroya bindik ve Airbnb’mize geldik. Önümüzdeki 6 geceyi geçireceğimiz daire çok hoştu, ev sahibi de çok iyi biriydi. Eşyalarımızı apartmanda bırakıp, İstanbul’a dair ilk izlenimlerimizi almak üzere dışarı çıktık.


Kadıköy’e gittik ve orada Chris, Toni ve Mattes’in İzmir’den tanıdığı bir arkadaşıyla tanıştım. Ama ondan önce İstanbul’un Avrupa yakasında güzel bir gün batımını izledik. Sonra bir şeyler yemeye gittik. Ayrıca o akşam Fenerbahçe’nin futbol maçı vardı ve spontane bir şekilde stada bakmak istediğimize karar verdik. Stadyuma geldikten hemen sonra da maçın ilk golünü Fenerbahçe attı. Nasıl bir atmosfer vardı anlatamam (Almanya’da buna “Hexenkessel” denirdi). Mattes, Chris ve ben, son iki yılda bizim için imkânsız olan bu durumu yaşayan stadyumdaki kalabalığı biraz kıskandık. Ama yapacak bir şeyimiz olmadığı için tekrar yolumuza devam ettik ve karşımıza sorun çıkarmaya yer arayan sarhoş bir adam çıktı. Ama neyse ki hiçbirimiz gerçekten tehlikede değildik ve mekânı çabucak terk edip dairemize geri döndük. Eve dönerken kocaman bir karpuz aldık ve İstanbul’daki ilk günümüzü bitirmiş olduk.
Ertesi güne fırından aldığımız güzel kahvaltılıklarla başladık, ilk küçük bir gezi turumuzu yapmak üzere İstanbul’un Avrupa yakasına gitmeye karar verdik. İlk durağımız Galata Kulesi oldu. Ama önce Müze Kartlarımızı aldık (Üzerlerinde bulunan fotoğrafların gerçek birer sanat şaheseri olduğunu garanti edebilirim). Bir sonraki durak için elbette tramvayın yanlış istasyonuna gittik. Ama bir şekilde (Google Haritalar) Ayasofya’ya (muhteşem) ulaşmayı başardık ve daha sonra Sultanahmet Cami’ne gittik. Maalesef Sultanahmet Cami yenilendiği için sadece bazı kısımlarını görebildik. Daha sonra (Ayasofya’da manzaranın tadını çıkarmak için zaman ayırdıktan sonra) acıktığımız için yiyecek bir şeyler aradık. Ama İstanbul’un turistik merkezinde olduğumuz için, öğle yemeği için başka bir yere gitmemiz gerektiğini oldukça hızlı anladık. Ama o zaman bile restoranların garsonlarının bize ne kadar hızlı yaklaştığını ve bizimle Almanca konuştuğunu görmek oldukça ilginçti (“Wir haben die besten Angebote” ya da “Wenn es nicht schmeckt geht’s auf’s Haus” gibi şeyler söylediler.) Ama yemek için güzel bir yer bulduktan ve feribotla dairemize geri götürdükten sonra gün çoktan bitmişti. Ve özel konuğumuzun gelişine hazırlanmamız gerekiyordu… (ne demek istiyorum?).